Peursumseweg 53, Giessenburg
info@egelantierseizoenen.nl

maart 2022: 3-9 De Franse buitenvrouw (1)

Seizoen seizoen, wat ga je nu doen? 

 Chris Coolsma

De Franse buitenvrouw (1)

Sara, een vrouw als een hermetisch klankgedicht dat begint en eindigt bij haar klassieke gelaat, zit in de TGV naar Lyon. Ze leest steeds dezelfde zinnen in een huiveringwekkend boek van Patricia Highsmith. Te dikwijls dwaalt haar blik af naar het te snel voorbijrazende landschap. Ik ben meer iemand voor een boemeltje, denkt ze af en toe.  Je kunt het niet zien achter haar modieuze zonnebril, maar haar blik is beurtelings radeloos en vastberaden. Ze weet wat ze gaat doen, maar niet of ze dat wel wil.

 

We kennen allemaal wel stellen waarvan we niet geloven dat ze ooit uit elkaar zullen gaan. Sara en Tom! Zelden zo’n smaakvolle, perfecte pasvorm gezien. Comfortabel in hun vrije kunstenaarshuwelijk. Tom is vaak de hort op met zijn band, zo heeft Saar veel vrijheid voor haar werk. Ze werkt in haar atelier de ideeën uit die ze krijgt tijdens haar ritten met de klassieke Saab 99.  Als Tom wel thuis is, werkt hij aan hun al even klassieke houten sloep, Sloopy. In de zomer stappen ze vanaf hun landje bij het houten huis zo op de boot. Ze nodigen ons vaak uit voor de barbecue. Saartje, koosnaam Barbie Q., is meesteres schroeien. Tom speelt voor ons, vooral nummers van Miles Davis.  So what, Milestones.

Op een zonnige dag in maart staat de politie voor Sara’s neus. Tom heeft een hartaanval gekregen in Lyon. Hij is dood. Zo’n schok breekt de een, de andere gaat vol in de aanval. Sara regelt energiek wat geregeld moet worden. In Lyon heeft ze zijn bankpas nodig, maar ze krijgt de melding ‘limiet overschreden’. Wat heb ik nou aan m’n fiets hangen, denkt ze. Ik heb haar nog nooit wtf of omg horen zeggen. Thuis begint ze direct met uitzoeken van de geldzaken op zijn pc. Ze strandt op de wachtwoorden.  Na uren giswerk belt ze mij.

Klassiek geval, zeg ik melig, ze heten niet voor niets wacht-woorden. Geeees-tig, zegt Sara sarcastisch, het is net dichten: wachten bij het woord.  We halen het hele huis overhoop. Het lijkt wel een moderne politieserie, vindt Saar. Het verbaast haar dat ze het dwars door het waas van verdriet en boosheid aangenaam spannend begint te vinden. Na een vergeefse reeks componisten, nummers en spelers tik ik balorig Tom’s lievelingspalindroom in en floep, we zijn binnen. Eindelijk geld, zegt Saar. Op de rand van het scherm plakt een post-it met Leeuwmolentje38. Sloddervos, zegt Saar.

Maar er is geen geld. De spaarrekeningen blijken leeggehaald. Sara vindt een ordner met Tom’s rommelige administratie. Hij heeft tijdens zijn reizen veel sieraden en dure lingerie gekocht. Ze heeft daar nooit iets van gezien. Er is een raadselachtig groot bedrag naar een Franse bank in Lyon gegaan en opgenomen.

Sloopy en Saab zullen verkocht moeten worden. Saar kan haar sloophouten huis aan het Tjeukemeer nog net behouden. Intussen zoekt ze verwoed, woedend, woest, verwoest, verwoestend verder. Klassiek overspel kan zomaar in moord en doodslag eindigen, je bent gewaarschuwd, lezer. Bij het leeghalen van Sloopy vinden we een ordner met de titel MD (Miles Davis??), gevuld met foto’s van zeer blote dames in dure lingerie. Een even blote Tom op de achtergrond, quasi trompetspelend. Achterop elke foto de naam van een stad en een vrouw. Bij Lyon hoort een hartelijk lachende roodharige, geen naam, een Melkweg aan sproeten. ‘De sloerie’, zegt Saar nu. Op de achtergrond ontdek ik de naam van een typisch Franse villa: Confiance. Daarachter is vaag de ruïne van een vestingmuur te zien. Ongeveer op hetzelfde moment vind ik een door Tom geschreven zin op het schutblad van de biografie van Miles Davis: ‘vertrouwen is de beste dekmantel’.  Hij heeft verder ‘630’ gekrabbeld voor ‘Miles Davis’. En een pijltje tussen de voor- en achternaam. De grapjas. Saar barst ondanks alles in lachen uit en roept hebbes, ik ga op reis!

Wordt (in april) vervolgd.
Opdracht voor u, de lezer: wat is de volledige naam van de vrouw waar Sara naar op zoek gaat?
Waar woont ze bij benadering?
Het huis is vindbaar op Google Maps. Als je de plaatsnaam denkt te weten, hoor ik dat graag.
Mocht je ideeën hebben over het vervolg, dan houd ik me ook aanbevolen. Wat gaat Saar doen?

4 reacties

  1. Mariëtte Bonenkamp schreef:

    Wat Saar gaat doen? Gezien het feit dat de spaarrekeningen leeg zijn, ze ternauwernood haar sloophouten huis kon houden en haar inkomen niet toereikend is kan ze nog niet naar Frankrijk. Eerst maar eens zorgen dat ze haar rekeningen betalen kan.
    Haar atelier is gelukkig nog van haar. Ze maakt wekenlang veel nieuwe werken (woede kan ook kunst voortbrengen) die op gaan vallen bij een aantal kunstkopers. Daardoor krijgt ze een uitnodiging om te komen exposeren in een mooi plaatsje in Frankrijk….

    • Chris Coolsma schreef:

      Dat zou heel goed kunnen, Mariëtte. Het verhaal begint echter niet zomaar met Sara in de TGV naar Lyon ( met bepaalde voornemens) en het eindigt met het besluit om op reis te gaan. Het verhaal gaat dus verder in Lyon, wat mij betreft. En het wordt heel wat spannender dan woede verwerken in een atelier, als het aan mij ligt. Ze kan geld van mij lenen.

  2. Peter Hamstra schreef:

    Tom (leeftijd?, een veertiger? ) ging acuut dood in Lyon. Maar hoe ging dat verder: vervoer van zijn lijk naar Nederland, begravenis/ crematie plechtigheid met familie neem ik aan. Dat lichaam van Tom moet ergens heen in het verhaal.
    Sara is dronken en staat wankelend op en struikelt en blijft versuft liggen. Milly is bezorgd en biedt hulp. Ze hebben het allebei moeilijk met de situatie en zijn alle twee bedrogen.

    • Chris Coolsma schreef:

      Beste Peter,
      dank voor je commentaar. Ja, ik denk dat Tom zo ongeveer in de midlifeperiode was aangekomen. En dan de begrafenis: bij het schrijven moet je voortdurend kiezen uit talloze mogelijkheden. Daarom kan ik geen romans schrijven, ik verdrink dan in het meer van mogelijkheden. Bij het schrijven van een kort verhaal is er een geen ruimte voor uitleg. Dat is prettig, maar ook lastig. Het is de kunst van het weglaten. De gebeurtenissen rond de begrafenis heb ik weggelaten, die kan de lezer makkelijk zelf invullen. Ze belemmeren het tempo van het verhaal, voheb me afgevraagd of er toch nog een derde aflevering moest komen, maar ik wil het liever aan de lezer overlaten om zich voor te stellen wat er verder gebeurt. Ook jij ziet een irenisch einde. Er zijn veel mogelijkheden. Sara neemt toch wraak op Milly, Sara en Milly gaan samen op zoek naar de andere minnaressen van Tom, ze ontdekken dat hij nog meer bastaardjes heeft verwekt. Maar ik zet een punt, zoals ik ook al in mijn reactie op Mariëtte schreef.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *