De Egelantier is, sinds de jaren zeventig, de naam van de eeuwenoude boerderij aan de boorden van het veenriviertje de Giessen in de Alblasserwaard, waarin wij wonen, werken en verwonderen.
De Egelantier is de wilde roos met tere roze bloemen en appelgeurend blad, die achter ons huis op ons terrein een ondoordringbare, groene haag maakt.
De Egelantier is de naam van de rederijkerskamer in de zeventiende eeuw. Een club van elkaar inspirerende dichters en kunstenaars. Motto: In liefde bloeyende.
De Egelantier brengt zo de natuur, poëzie en het dagelijks bestaan voor ons bijeen, als een mengelmoes van cultuur en milieubesef.
De menschen klagen er wel over , dat er geen rozen zonder doornen zijn, maar ik zou de dorens aan de egelantier niet graag missen. Wat zijn ze mooi, groote en kleine, rechte en kromme. En hoe aardig zitten ze op de schors vast. Je krijgt daar pas aardigheid in, als je eens een paar van die loten hebt nageteekend, vooral de dikke, die zo stoer uit den grond opstijgen.
UIT: Jac. P. Thijsse, ZOMER. Verkade-album, 1907 .
(Eén van de vier beroemde Verkade-albums: Lente, Zomer, Herfst en Winter uit het begin van de twintigste eeuw. Te vinden en te lezen in de Seizoenkamer, hier bij de Egelantier)